Naruto Shippuden’i takip ettiğimden bir süredir film izlemeye fırsat bulamıyordum. Dün akşam Özgür’le yemek yerken bir film açalım dedik ve komedi kategorisindeki Relatos Salvajes isimli filmi açtık. Türkçe’ye Asabiyim Ben olarak çevrilen film, 2014 Arjantin yapımı. Ama doğru isim “Vahşi Hikayeler” olmalıydı.
Jenerikten itibaren eksilmeyen bir dikkat, merak ve keyifle izledik filmi. Güldük, helal olsun dedik, hem oyunculara hem de yazıp yöneten Damián Szifron’a kocaman birer aferin verdik.
Film, altı küçük hikayeden oluşuyor ve her biri kendi içinde oldukça başarılı. Filmle ilgili başarılı bulduğum bir yorumu sizinle paylaşmak istiyorum, şimdi sinemalar.com’da okudum:
asetilkolin07 – 2 ay önce
Öncelikle orijinal isminin türkçe çevirisi “Vahşi Hikayeler” ama vizyona Asabiyim Ben ismiyle giriyor. Bizimkilerin, sanatçılara sahne ismi verir gibi sinema filmlerini tuhaf isimler altında piyasaya sürmeleri sinir bozucu.
Filmdeki hikayeler asabiyet üzerine değil “haksızlığa direnme” üzerine kurulu ve her bir hikaye uzun metraj olarak çekilebilecek nitelikte. Maalesef ki film 122 dakika ile son buldu. 122 dakika daha sürse gözümü kırpmadan izlerdim. Filmi izledikten sonra başa dönüp, başlangıçtaki jeneriği tekrar izlerseniz aslında hikayelerin mantığının bu jenerikte gizli olduğunun farkına varacaksınız. Bu yönüyle bile izleyicisine bir mesaj veriyor. Bu hikayeler kurtlarla kuzuların, zenginle fakirin, fillerle çimenlerin hikayesi. Her hikayenin bir “derdi” var ve derdini çok güzel anlatmış her biri.
Mutlaka izlenmesini tavsiye ederim. Filmin tek eksi yönü, hikayelerin arasında kurgusal bir bağlantı olmaması. Hikayeler birbirinden bağımsız fakat verdikleri mesaj aynı.
9/10
Bence hikayelerin arasında kurgusal bir bağ olmaması eksik bir yön değil, yazarın yaklaşımı ve oldukça da başarılı. Hatta şunu söylemek mümkün: Bu filmi izlemek, bir hikaye kitabı okumak gibiydi; farklı küçük hikayelerden oluşan, etkiletici bir kitap.
Keyifli izlemeler diyeceğim; bu güzel yorumların ardından herhalde filme bir şans tanırsınız :)
