Gül Sunal’ın, hayat arkadaşı Kemal Sunal’la ilk karşılaşmasında onu kendine bağlayan, bu bir çift hüzünlü gözmüş. Gül Hanım’ı tanımam Işığımın hediye ettiği bir kitap sayesinde oldu ve bundan çok memnunum. Onun hayatında doldurulamaz bir yeri olan sevgili eşini anlatıyordu bu kitapta. Kendi dilinden yazdığı Kemal – Hadi gel, bir kahve içelim isimli bu güzel kitabı bir hafta kadar önce bitirdim. Hakkında yazmak istediğim çok şey var elbette, bugün fırsatım oldu ancak şundan eminim: Ne kadar anlatırsam anlatayım, hissettiklerimi tam manasıyla size aktaramam.
Daha önce Kemal Sunal’ı, hayatın içinde bir insan, bir sevgili, bir eş ya da bir aile babası olarak düşündüğünüz oldu mu acaba? Doğrusu ben hiç düşünmemiştim bunu. Fakat düşünseydim, ancak bu kadar mükemmel bir şahsiyet canlanabilirdi gözümde ve ancak bu kadar hayran bırakabilirdi kendine beni. Neredeyse tüm filmlerinde hissettiğimiz o naif kişiliği, rolden ibaret değilmiş; hayatını da aynı zarif hislerle yaşamış ve ailesine de hiç belli etmeden güzelce aktarmış/yaşatmış inandığı değerleri. Bu yüzden hiç kabullenememiş eşi ve çocukları, onun bu zamansız gidişini; geride öyle büyük bir boşluk kalmış ki, unutulacak, alışılacak türde bir boşluk değil gerçekten…
Gül Hanım’a ve çocukları Ali Sunal ve Ezo Sunal’a da büyük bir hayranlık uyandı içimde, kitabı okurken. Gerçekten O’nun hayatını daha da anlamlı kılmışlar hem varlıklarıyla, hem de yaşayışlarıyla. Allah, herkese böyle güzel, mutlu ve huzurlu bir yuva kurmayı nasip eder inşallah.
İnsanımız -ne yazık- o kadar ben merkezci ki, Kemal Sunal’ın anısına, en küçük bir çıkarları söz konusu olduğunda sırtlarını dönmüşler. Kimileri onu hiç anlayamamış/tanıyamamış ve anlayıp sevenler de -şükürler olsun- asla ona ve onun emanti olan ailesine saygıda ve yardımda bir kusur etmemişler. Hayat hep böyle değil mi zaten? İyilikler ve kötülükler arasında yaşayıp gidiyoruz; kötülükler sayesinde iyiliklerin hayatımızdaki değeri kat be kat artıyor, fazlaca hissettiriyor kendini ve bize yaşama gücü/sevinci veriyor.
Gül Hanım, çok değerli anılarını güçlü hafızası sayesinde en küçük detayına varana kadar anlatıyor bize ve hissettiği tüm iyi ve kötü duyguları tekrar yaşıyor bunu yaparken. Ben, öğrendiklerimi düşünüp resmin bütününe bakmaya çalıştığımda geleceğe umutla bakmamı sağlayan dürüst ve huzurlu bir aile görüyorum karşımda ve bu aileye öykünüyorum. Onun bir parçası olmak istiyorum; ben de böyle bir yuva kurmak, böyle çok sevmek, böyle çok sevilmek istiyorum. Gerçekten zor olmamalı bu! Dürüst olmak, muzip kalmak, anlayış göstermek, çözüm odaklı yaklaşmak, temiz kalpli olmak, bunlar zor olmamalı. Allah aşkına, çevremde öyle kötü evlilikler görüyorum ki; istedikleri değil mecbur oldukları, maruz kaldıkları evlilikleri yaşıyorlar adeta. Onlar için üzülüyorum, onlardan biri olmaktan çok korkuyorum -olmayacağımı umuyorum- ve sürekli şunu soruyorum: Neden?
Sanıyorum sorumun cevabını uzmanlar, sayfalarca, belki ciltlerce anlatmışlardır ancak ben dahil pek çokları -ne yazık ki- bunları okuyup aydınlanmamışızdır ve bu konunun cahili olarak kalmaya devam etmişizdir. Bugün taksisine bindiğim abinin diş doktorunun söylediği gibi, arabamızın 3000 bakımı geldiğinde soluğu serviste alıyoruz ama ailemizin sağlığı için ömrümüz boyunca tek bir gün ayırıp acaba yaşadığımız sorunları düzeltmek için ne yapabiliriz, demiyoruz. Daha da kötüsü, sıklıkla, sorunların varlığından haberdar bile olmuyoruz. Genel geçer konuşuyorum ama hak etmediğini düşünenler üzerlerine alınmasınlar lütfen. Ben gerekeni yapıyorum ve ailemle çok huzurluyum diyebiliyorsanız, ne mutlu! Gerçekten hem sizin adınıza hem de kendi adıma çok sevinirim bunu duyduğumda; çünkü dünyamızın yaşanabilir hale gelmesini sağlayan çok değerli varlıklarsınız, dünyamızı iyileştiriyorsunuz.
Uzun lafın kısası, etrafımda karamsarlığa kapılmama sebep olacak çok fazla unsur var. Bu nedenle güzel hayatları tanımak, varlıklarını hissetmek bana yaşama gücü ve umut veriyor. Eğer siz de bu duygular açısından tazelenmek, umutlanmak istiyorsanız, bu kitabı okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
Gül Sunal’a bu değerli bilgileri bizimle paylaştığı için çok ama çok teşekkür ediyorum.
Vakit ayırdığınız için size de ayrıca teşekkür ederim. Umarım güzel şeyler düşünmenize vesile olabilmişimdir.
Sevgiler.
