Çok yorgunum… Dünden kalan ve aslında basit olan bir işi bitirmem gerekti bu gece… Ve nasıl bir raslantıysa artık, bu gün şu iki kelimelik cümle dikkatimi çekti: Az çoktur! Gerçekten de öyleymiş, az, aslında sandığım kadar az değilmiş…
Neyse, bu yorgunluğun üstüne güzel bir uyku uyuyacağıma eminim, bu da yeterli bir mükafat aslında…
Hayat daha güzel olsun istiyorum.. Bencilim; kendim için istiyorum bunu. Evet, mutluluğu hakettiğini düşünen herkes kadar bencilim ben de.. Peki bir bencil’e en çok istediği şey sorulduğunda ne cevap verir, bilir misiniz? Hepsinin cevabı ayrı olurdu diye düşünüyorum… Aptal olanların, zeki olanların ve sıradan olanların cevapları kendi içlerinde benzerlik gösterecektir muhtemelen… Ben bu soruyla bugün karşılaşsaydım, yarını düşünmeden geçireceğim bir ömür isterdim. Ama yarın cevabım ne olur, hiç bilmiyorum. Doğrusu düşünmek de istemiyorum. Evet, yarını düşünmek istemiyorum. Hiç istemedim… Ama o, kafamın içinde bir yerlerde, bana işkence ediyor! Belki de onu tanımadığım için böyle sıkıntı veriyordur bana.Belki de ondan korkuyorumdur; insan, tanımadıklarından korkar en çok… Ondan kurtulmak ya da onunla dost olmak! Her iki durumda da onunla yüzleşmeliyim… Ama önce uyumalıyım…
